Kiedyś telefony potrafiły wyglądać ciekawiej. Z pewnością jednak nie można powiedzieć, że nuda wśród dzisiejszych urządzeń to wina lenistwa projektantów. Po prostu współczesny smartfon rozwinął się do formy, z której ciężko jest wyciągnąć „coś więcej”. Czy to źle? Niekoniecznie. Żyjemy w świetnych czasach, w których nawet budżetowy smartfon potrafi nam zastąpić komputer w wielu zaawansowanych czynnościach, o czym dawniej mogliśmy tylko pomarzyć.

Nie zmienia to faktu że przed laty, decydując się na kupno telefonu, mogliśmy spotkać się z bardzo wymyślnymi (a czasem nawet naprawdę abstrakcyjnymi) rozwiązaniami i formami, które dziś by nie miały racji bytu. W ramach serii „Stare jest ciekawe” chciałbym co jakiś czas przypominać Wam o nietypowych modelach.

Sony Ericsson Xperia Pureness

Za czasów współpracy ze szwedzkim Ericssonem seria Xperia składała się z urządzeń z systemem Windows (przez pierwsze dwa modele) bądź Android. Istniał jednak pewien wyjątkowy telefon, który nie był smartfonem, a prostym featurephonem. Jego głównym zadaniem było nic innego, jak pisanie SMS-ów i wykonywanie połączeń.

Gdy w 2009 roku Sony Ericsson pokazał koncepcyjną grafikę modelu o kodowej nazwie Kiki mało kto się nim na dłużej zainteresował, ponieważ koncepty najczęściej kończą swoje życie na etapie grafiki poglądowej (alternatywnie spotykają się z rzeczywistością i produkt gotowy do sprzedaży nawet nie przypomina pierwowzoru). W tym przypadku było inaczej.

Działający koncept nie tylko został pokazany publicznie, ale też wprowadzono go do sprzedaży pod nazwą Xperia X5 Pureness. Jego początkowa cena w Europie wynosiła około 600 Euro, a za idealnie zachowany egzemplarz z folią na wyświetlaczu trzeba dziś przeznaczyć około 4000 zł.

Specyfikacja Sony Ericssona nie była szczególnie wybitna. Model ten miał być popisem designerów, a nie typowym narzędziem do dzwonienia. Jak określił producent:

Xperia Pureness zbliża się do telefonu komórkowego jako dzieła sztuki, a nie technologii.

Poza przeźroczystym wyświetlaczem nie mamy co liczyć na fajerwerki – w telefonie nie znajdziemy nawet aparatu. Wszak ciężko o podgląd wykonanej fotografii na monochromatycznym wyświetlaczu.

Specyfikacja:
Wyświetlacz:
Monochromatyczny, TFT, 240x320 px, 1.80", 222 ppi
Wymiary i waga:
102 x 43 x 13 mm, 70 g
Pamięć:
2 GB, bez możliwości rozbudowy
Bateria:
Litowo-polimerowa, bez możliwości wymiany
Łączność i czujniki:
Bluetooth 2.1 z A2DP, radio FM z RDS
Zaprezentowany: listopad 2009

Motorola A925

Pamiętacie o smartfonie Doov V1 z obrotową kamerą? Albo chociaż Oppo N1? To może coś bardziej znanego, swojego czasu popularny Huawei ShotX.

Jeszcze około 5 lat temu był to ciekawy bajer, ale na pewno nie nowość. Na początku stulecia, obrotowe aparaty stosował w telefonach z klapką Samsung. Robiła to też Motorola, jak w modelu A925.

Poza aparatem VGA obracanym przy pomocy specjalnego suwaka obok obiektywu, telefon oferował korzyści płynące z rodzącej się sieci 3G (w 2003 roku nikt jeszcze nie myślał o LTE czy 5G), jak np. wideorozmowy.

Kolejnym ciekawym rozwiązaniem jest wbudowany GPS z obsługą A-GPS, czy chociażby oporowy wyświetlacz dotykowy. Całość była kontrolowana przez Symbiana w wersji 7 ze znaną z telefonów Sony Ericsson nakładką UIQ. Główną wadą Motoroli była… o ironio, urywająca się taśma aparatu.

Specyfikacja:
Wyświetlacz:
TFT, dotykowy-oporowy, 65 tysięcy kolorów, 208x320 px
Wymiary i waga:
148 x 60 x 24 mm, 210 g
Procesor
TI OMAP 1510, 168 MHz
System operacyjny:
Symbian 7.0 z nakładką UIQ 2.0
Pamięć:
12 MB + karta pamięci MMC/SD
Aparat: VGA
Bateria:
Litowo-polimerowa, 850 mAh
Łączność i czujniki:
Bluetooth 1.1, IrDA, GPS z A-GPS
Zaprezentowany: październik 2003

Pantech C810 Duo

Powstało już wiele różnych wirtualnych klawiatur na nasze smartfony z Androidem i iOS, a każda z nich stara się uprzyjemnić nam pisanie. Wiele osób do dziś patrzy z utęsknieniem na terminale BlackBerry czy HTC Desire Z z fizyczną klawiaturą wspominając, że była to najwygodniejsza forma wprowadzania tekstu.

Wirtualna klawiatura ma jednak niewątpliwie sporą zaletę – możemy ją dostosować pod nasze preferencje. Jeśli tylko mamy taką chęć, nic nie stoi na przeszkodzie, by zmienić klawiaturę qwerty na alfanumeryczną, co w telefonach o klasycznej budowie nie było możliwe. No, prawie…

Koreański Pantech posiadał w swojej ofercie model, który miał wbudowane obydwa typy klawiatury i to… w formie fizycznej.

Poza tym nietypowym rozwiązaniem, mamy do czynienia z klasycznym smartfonem pracującym pod kontrolą systemu Windows Mobile 6.0. Jego specyfikacja nie odstawała znacząco od innych urządzeń z 2007 roku. Użytkownicy często skarżyli się na powolne działanie telefonu oraz zawieszanie się systemu.

Specyfikacja:
Wyświetlacz:
TFT, 256k kolorów, 240x320 px, 2.20", 182 ppi
Wymiary i waga:
148 x 60 x 24 mm, 210 g
Procesor
Marvell Bulverde, 416 MHz
System operacyjny:
Microsoft Windows Mobile 6.0
Pamięć:
128 MB + karta pamięci MMC/SD, 64 MB RAM
Aparat: 1.3 Mpx + LED
Bateria:
Litowo-jonowa, 1320 mAh
Łączność i czujniki:
Bluetooth 1.2, USB 1.1
Zaprezentowany: październik 2007

Nie było to jedyne tego typu urządzenie wspomnianego producenta, ponieważ Pantech przez lata starał się tworzyć sprzęt o oryginalnych rozwiązaniach. Niestety – to było za mało, aby podbić rynek.

Z czasem firma musiała ograniczyć się do wydawania coraz większej ilości budżetowych smartfonów i nawet kupno 10% udziałów przez Samsunga nie pomogło jej w uniknięciu bankructwa (475 milionów dolarów straty w lipcu 2014). W październiku 2015 roku ogłoszono zakończenie restrukturyzacji Pantecha i ograniczenie sprzedaży do rynku wietnamskiego.

Mam nadzieję, że tego typu wpis przypadł Wam do gustu i będę mógł w taki sposób opisać dla Was więcej nietuzinkowych modeli. Stary telefon nie musi mieć w sobie tyle polotu i finezji co Nokia 3310, więc warto przypomnieć sobie o starych urządzeniach (lub w przypadku młodszych odbiorców) dowiedzieć się o ich istnieniu.

Piszcie w komentarzach na Facebooku, czy mieliście do czynienia ze wspomnianymi modelami. Jestem również otwarty na propozycje telefonów, które powinny pojawić się w kolejnych częściach cyklu „stare jest ciekawe”.

Fanpage, grupy na Facebooku czy choćby ta strona,
to mój hobbystyczny i niezarobkowy projekt.
 Jeśli podoba Ci się to co robię i chcesz pomóc w rozwoju mojego hobby
-  wesprzyj moją działalność.